تجربه ی من

دور می‌‌شویم ناگهان از خاطرِ آدم ها چنان سواری شتاب زده در مه‌ چنان گم کرده راهی‌ در خمِ یک کوچه عمر لبخند‌هایِ ما چون سهمِ ما از عشق چه کوتاه... چه کوتاه...       نیکی‌ فیروزکوهی ...

شیشه های باران خورده لباس های اتو نشده کتاب های نخوانده قسط های عقب افتاده ... به نگرانی های کوچک من نخند فقط بگو  آب از سر کداممان نگذشته است  که از ذوب شدن یخهای قطبی می ترسی ؟ زهرا حیدری ...

به درّه‌ی سبز ِ دستانت می‌نگرم و به قامتِ بلندِ اندیشه هایت و صدای روشنت را می‌شنوم که در روشنایی ی روز می‌بارَد ... ...

و روزگارِ درد   چه آرام می‌‌گذرد   چه پر سکوت   مثل گیسوانِ سیاهِ زنی‌ خسته   بر شانه‌های بردبارِ مردِ عاشق نیکی‌ فیروزکوهی ...

اما امروز در محاصره ی پنجره های اسفند میخواهم تو را به نام بخوانم آتشکوچکی روشن کنم چیزیبپوشم و تورا ای پیراهن بافته از گل پرتقال وشکوفه های شب بو ، صدا کنم . ...

گاهی می خندم   گاهی گریه می کنم   گریه اما بیشتر اتفاق می افتد   به هر حال آدم   یکی از لباس هایش را بیشتر دوستدارد.     "زنده یاد الهام اسلامی"   (1362-1390) ...

اگه خدا با ماست ،  پس کی با اوناست؟!   نجات سرباز رایان/  استیون اسپیلبرگ ...

آرام باش عزیز من،  آرام باش  حکایت دریاست زندگی  گاهی درخشش آفتاب،  برق و بوی نمک،  ترشح شادمانی  گاهی هم فرو می‌رویم،  چشم‌های مان را می‌بندیم،  همه جا تاریکی ست.  آرام باش عزیز من،  آرام باش  دوباره سر از آب بیرون می آوریم  و تلألوء آفتاب را می بینیم  زیر بوته ای از برف  که این دفعه درست از جایی که تو دوست داری،  طالع می شود.  آرام باش عزیز من،  آرام باش...!  برگرفته از کتاب "ملاح خیابانها"/ شمس لنگرودی ...

همه‌ی دین‌ها             از طریق ارث به ما می‌رسند                                           مگر عشق ؛            زیرا عشق،                         تنها دینی‌ست                                     که پیامبرانش را خود                                                               می‌آفریند . سعاد الصباح / برگردان: وحید امیری ...

هر گاه ردِ پای کسی را که آرامشم را گرفته بود ، دنبال کردم به خودم رسیدم !  اودیپ/ آندره ژید ...